Ένα ωροσκόπιο είναι ο χάρτης της θέσης των πλανητών, όπως φαίνονται από την Γη σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή από ένα συγκεκριμένο μέρος της Γης.
Η αστρολογία υπήρξε από την γέννησή της μέχρι σήμερα γεωκεντρική, παρόλο που ο Ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, αφού η γη είναι το σπίτι μας και οι καταβολές μας.
Η αστρολογία βασίζεται στην αστρονομία, έτσι είναι σημαντικό πρώτα να γνωρίσουμε το ηλιακό μας σύστημα. Άλλωστε, τα χαρακτηριστικά κάθε πλανήτη σχετίζονται άμεσα με τα αστρολογικά του χαρακτηριστικά.
Αστρονομικά, ο Ήλιος βρίσκεται στο κέντρο, στην «καρδιά» του ηλιακού μας συστήματος. Χωρίς τον Ήλιο δεν θα υπήρχε ούτε φως ούτε ζωή. Ο Ήλιος στο ωροσκόπιό μας αντιπροσωπεύει το δικό μας κέντρο βαρύτητας, το κέντρο της συνειδητότητας μας. Είναι η ουσία της ύπαρξης μας, αυτό που πραγματικά είμαστε, η ατομικότητά μας, το Εγώ μας. Είναι η πηγή της ζωτικότητας μας, η δύναμη της ζωής όπως εκδηλώνεται μέσα από εμάς.
Η περίοδος της τροχιάς κάθε πλανήτη εξαρτάται από την απόστασή του από τον Ήλιο. Ο πρώτος πλανήτης από τον Ήλιο είναι ο Ερμής, ο οποίος κινείται πολύ γρήγορα. Κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο σε 88 μέρες. Τον περισσότερο καιρό δεν είναι ορατός από τη γη, είτε επειδή είναι μπροστά από τον Ήλιο (μας τον κρύβει το φως του) είτε γιατί είναι πίσω από τον Ήλιο. Τον βλέπουμε για λίγο, πότε να κινείται μπροστά και πότε σαν να κινείται προς τα πίσω.
Η τροχιά της Αφροδίτης διαρκεί 225 μέρες και μας είναι γνωστή ως Αυγερινός, όταν ανατέλλει με τον Ήλιο στην Ανατολή και ως Αποσπερίτης όταν δύει με τον Ήλιο στην Δύση, πράγμα που αντιπροσωπεύει τις δύο πλευρές της θεάς Αφροδίτης. Ο Ερμής και η Αφροδίτη ονομάζονται «εσωτερικοί» πλανήτες επειδή η τροχιά τους είναι ανάμεσα στην Γη και τον Ήλιο. Σ’ ένα ωροσκόπιο, ο Ερμής και η Αφροδίτη είναι πάντα κοντά στον Ήλιο, ο Ερμής δεν απομακρύνεται ποτέ πάνω από 27ο από τον Ήλιο και η Αφροδίτη πάνω από 48ο.
Η τροχιά της Γης είναι αμέσως μετά την τροχιά της Αφροδίτης και κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο σε 365 μέρες, δηλαδή ένα χρόνο. Η Σελήνη είναι δορυφόρος της Γης και χρειάζεται 28 – 29 μέρες για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από την Γη.
Ο Άρης είναι ο πρώτος «εξωτερικός» πλανήτης και χρειάζεται 687 μέρες, περίπου δυο χρόνια, για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Το κόκκινο χρώμα του συνδεόταν πάντα με το αίμα, τον θυμό και τον πόλεμο γι’ αυτό ο Άρης ήταν ο θεός του πολέμου στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Οι δύο δορυφόροι του, ο Φόβος και ο Δήμος, σημαίνουν ο φόβος και ο τρόμος.
Μετά τον Άρη βρίσκεται η Ζώνη των Αστεροειδών, μια πλατιά ζώνη γεμάτη πετρώματα. Μερικοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι είναι τα απομεινάρια ενός πλανήτη που εκράγηκε. Η ζώνη των αστεροειδών είναι ένα σημαντικό αστρολογικό όριο, αφού διαχωρίζει τους πέντε «προσωπικούς» πλανήτες (Ήλιο, Σελήνη, Ερμή, Αφροδίτη και Άρη) από τους δύο «κοινωνικούς» πλανήτες, τον Δία και τον Κρόνο. Οι προσωπικοί πλανήτες περιγράφουν τα ατομικά μας χαρακτηριστικά ενώ οι κοινωνικοί πλανήτες περιγράφουν το πώς σχετιζόμαστε με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε.
Μετά την Ζώνη των Αστεροειδών βρίσκεται η τροχιά του Δία. Ο Δίας έχει περίοδο τροχιάς σχεδόν 12 χρόνια και είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Είναι δέκα φορές το μέγεθος της Γης. Με το τεράστιο μαγνητικό πεδίο του, εκπέμπει μεγαλύτερη ενέργεια στο διάστημα απ’ ότι παίρνει από τον Ήλιο. Μια μεγάλη ομάδα δορυφόρων κινούνται συνεχώς γύρω του. Στην επιφάνειά του επικρατούν συνεχείς καταιγίδες και μεγάλες κόκκινες κηλίδες. Επίσης, κινείται πολύ γρήγορα γύρω από τον άξονά του, αφού μια πλήρης περιστροφή ολοκληρώνεται σε μόλις 10 ώρες.
Ο Κρόνος, με περίοδο τροχιάς σχεδόν 30 χρόνια, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος πλανήτης και το παγωμένο καθαρό δαχτυλίδι γύρω του τον κάνει ένα από τα πιο όμορφα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Είναι ο τελευταίος και πιο αργός πλανήτης που είναι ορατός με γυμνό μάτι γι’ αυτό από τα πανάρχαια χρόνια ο Κρόνος συνδέθηκε με τα όρια της ύπαρξής μας.
Μετά τον Κρόνο συναντάμε τον Χείρωνα. Ο Χείρωνας ανακαλύφθηκε το 1977. Μερικοί αστρονόμοι τον θεωρούν αστεροειδή και άλλοι κομήτη, που παγιδεύτηκε στο ηλιακό μας σύστημα και περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Προήλθε από την Ζώνη Κουίπερ, μια ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται έξω από την τροχιά του Πλούτωνα, που αποτελεί το όριο του ηλιακού μας συστήματος. Δεν ξέρουμε για πόσο καιρό ακόμα θα παραμείνει εκεί. Ο Χείρωνας δεν είναι αποδεκτός από όλους τους αστρολόγους, αλλά οι αστρολόγοι που τον χρησιμοποιούν στα ωροσκόπια υποστηρίζουν ότι τα αστρολογικά του χαρακτηριστικά είναι κάτι ανάμεσα στον Ουρανό και τον Κρόνο, αφού η τροχιά του είναι πολύ κοντά στον Ουρανό αλλά διασταυρώνεται με την τροχιά του Κρόνου.
Οι τρεις πιο μακρινοί πλανήτες, ή εξωκρόνιοι όπως ονομάζονται, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, δεν είναι ορατοί με γυμνό μάτι και ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, με την εξέλιξη των τηλεσκοπίων. Έτσι, συνδέονται με την ανάπτυξη της ανθρώπινης συνειδητότητας. Η ανακάλυψη του Ουρανού το 1781 διπλασίασε το μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος μέσα σε μια νύχτα καταρρίπτοντας τις παλιότερες απόψεις.
Η ανακάλυψη του Ποσειδώνα το 1846 και του Πλούτωνα το 1930 συνδέθηκαν στην εποχή μας με μια τεράστια δυνατότητα συλλογικής εξέλιξης αλλά και καταστροφής.
Μέχρι την ανακάλυψη αυτών των τριών πλανητών, η αστρολογία χρησιμοποιούσε μόνο τους 7 πλανήτες, μέχρι δηλαδή τον Κρόνο, που είναι ορατοί με γυμνό μάτι.
Κοραλλία Μόζορα
Η αστρολογία υπήρξε από την γέννησή της μέχρι σήμερα γεωκεντρική, παρόλο που ο Ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος, αφού η γη είναι το σπίτι μας και οι καταβολές μας.
Η αστρολογία βασίζεται στην αστρονομία, έτσι είναι σημαντικό πρώτα να γνωρίσουμε το ηλιακό μας σύστημα. Άλλωστε, τα χαρακτηριστικά κάθε πλανήτη σχετίζονται άμεσα με τα αστρολογικά του χαρακτηριστικά.
Αστρονομικά, ο Ήλιος βρίσκεται στο κέντρο, στην «καρδιά» του ηλιακού μας συστήματος. Χωρίς τον Ήλιο δεν θα υπήρχε ούτε φως ούτε ζωή. Ο Ήλιος στο ωροσκόπιό μας αντιπροσωπεύει το δικό μας κέντρο βαρύτητας, το κέντρο της συνειδητότητας μας. Είναι η ουσία της ύπαρξης μας, αυτό που πραγματικά είμαστε, η ατομικότητά μας, το Εγώ μας. Είναι η πηγή της ζωτικότητας μας, η δύναμη της ζωής όπως εκδηλώνεται μέσα από εμάς.
Η περίοδος της τροχιάς κάθε πλανήτη εξαρτάται από την απόστασή του από τον Ήλιο. Ο πρώτος πλανήτης από τον Ήλιο είναι ο Ερμής, ο οποίος κινείται πολύ γρήγορα. Κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο σε 88 μέρες. Τον περισσότερο καιρό δεν είναι ορατός από τη γη, είτε επειδή είναι μπροστά από τον Ήλιο (μας τον κρύβει το φως του) είτε γιατί είναι πίσω από τον Ήλιο. Τον βλέπουμε για λίγο, πότε να κινείται μπροστά και πότε σαν να κινείται προς τα πίσω.
Η τροχιά της Αφροδίτης διαρκεί 225 μέρες και μας είναι γνωστή ως Αυγερινός, όταν ανατέλλει με τον Ήλιο στην Ανατολή και ως Αποσπερίτης όταν δύει με τον Ήλιο στην Δύση, πράγμα που αντιπροσωπεύει τις δύο πλευρές της θεάς Αφροδίτης. Ο Ερμής και η Αφροδίτη ονομάζονται «εσωτερικοί» πλανήτες επειδή η τροχιά τους είναι ανάμεσα στην Γη και τον Ήλιο. Σ’ ένα ωροσκόπιο, ο Ερμής και η Αφροδίτη είναι πάντα κοντά στον Ήλιο, ο Ερμής δεν απομακρύνεται ποτέ πάνω από 27ο από τον Ήλιο και η Αφροδίτη πάνω από 48ο.
Η τροχιά της Γης είναι αμέσως μετά την τροχιά της Αφροδίτης και κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο σε 365 μέρες, δηλαδή ένα χρόνο. Η Σελήνη είναι δορυφόρος της Γης και χρειάζεται 28 – 29 μέρες για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από την Γη.
Ο Άρης είναι ο πρώτος «εξωτερικός» πλανήτης και χρειάζεται 687 μέρες, περίπου δυο χρόνια, για να κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Το κόκκινο χρώμα του συνδεόταν πάντα με το αίμα, τον θυμό και τον πόλεμο γι’ αυτό ο Άρης ήταν ο θεός του πολέμου στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Οι δύο δορυφόροι του, ο Φόβος και ο Δήμος, σημαίνουν ο φόβος και ο τρόμος.
Μετά τον Άρη βρίσκεται η Ζώνη των Αστεροειδών, μια πλατιά ζώνη γεμάτη πετρώματα. Μερικοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι είναι τα απομεινάρια ενός πλανήτη που εκράγηκε. Η ζώνη των αστεροειδών είναι ένα σημαντικό αστρολογικό όριο, αφού διαχωρίζει τους πέντε «προσωπικούς» πλανήτες (Ήλιο, Σελήνη, Ερμή, Αφροδίτη και Άρη) από τους δύο «κοινωνικούς» πλανήτες, τον Δία και τον Κρόνο. Οι προσωπικοί πλανήτες περιγράφουν τα ατομικά μας χαρακτηριστικά ενώ οι κοινωνικοί πλανήτες περιγράφουν το πώς σχετιζόμαστε με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε.
Μετά την Ζώνη των Αστεροειδών βρίσκεται η τροχιά του Δία. Ο Δίας έχει περίοδο τροχιάς σχεδόν 12 χρόνια και είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Είναι δέκα φορές το μέγεθος της Γης. Με το τεράστιο μαγνητικό πεδίο του, εκπέμπει μεγαλύτερη ενέργεια στο διάστημα απ’ ότι παίρνει από τον Ήλιο. Μια μεγάλη ομάδα δορυφόρων κινούνται συνεχώς γύρω του. Στην επιφάνειά του επικρατούν συνεχείς καταιγίδες και μεγάλες κόκκινες κηλίδες. Επίσης, κινείται πολύ γρήγορα γύρω από τον άξονά του, αφού μια πλήρης περιστροφή ολοκληρώνεται σε μόλις 10 ώρες.
Ο Κρόνος, με περίοδο τροχιάς σχεδόν 30 χρόνια, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος πλανήτης και το παγωμένο καθαρό δαχτυλίδι γύρω του τον κάνει ένα από τα πιο όμορφα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Είναι ο τελευταίος και πιο αργός πλανήτης που είναι ορατός με γυμνό μάτι γι’ αυτό από τα πανάρχαια χρόνια ο Κρόνος συνδέθηκε με τα όρια της ύπαρξής μας.
Μετά τον Κρόνο συναντάμε τον Χείρωνα. Ο Χείρωνας ανακαλύφθηκε το 1977. Μερικοί αστρονόμοι τον θεωρούν αστεροειδή και άλλοι κομήτη, που παγιδεύτηκε στο ηλιακό μας σύστημα και περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Προήλθε από την Ζώνη Κουίπερ, μια ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται έξω από την τροχιά του Πλούτωνα, που αποτελεί το όριο του ηλιακού μας συστήματος. Δεν ξέρουμε για πόσο καιρό ακόμα θα παραμείνει εκεί. Ο Χείρωνας δεν είναι αποδεκτός από όλους τους αστρολόγους, αλλά οι αστρολόγοι που τον χρησιμοποιούν στα ωροσκόπια υποστηρίζουν ότι τα αστρολογικά του χαρακτηριστικά είναι κάτι ανάμεσα στον Ουρανό και τον Κρόνο, αφού η τροχιά του είναι πολύ κοντά στον Ουρανό αλλά διασταυρώνεται με την τροχιά του Κρόνου.
Οι τρεις πιο μακρινοί πλανήτες, ή εξωκρόνιοι όπως ονομάζονται, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, δεν είναι ορατοί με γυμνό μάτι και ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, με την εξέλιξη των τηλεσκοπίων. Έτσι, συνδέονται με την ανάπτυξη της ανθρώπινης συνειδητότητας. Η ανακάλυψη του Ουρανού το 1781 διπλασίασε το μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος μέσα σε μια νύχτα καταρρίπτοντας τις παλιότερες απόψεις.
Η ανακάλυψη του Ποσειδώνα το 1846 και του Πλούτωνα το 1930 συνδέθηκαν στην εποχή μας με μια τεράστια δυνατότητα συλλογικής εξέλιξης αλλά και καταστροφής.
Μέχρι την ανακάλυψη αυτών των τριών πλανητών, η αστρολογία χρησιμοποιούσε μόνο τους 7 πλανήτες, μέχρι δηλαδή τον Κρόνο, που είναι ορατοί με γυμνό μάτι.
Κοραλλία Μόζορα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου