Η σύγχρονη ωριαία αστρολογία Μέρος Α

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΩΡΙΑΙΑ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ
ΜΕΡΟΣ Α΄


Η ωριαία αστρολογία είναι ένας πανάρχαιος κλάδος της αστρολογίας που οι ρίζες της χάνονται στα βάθη του χρόνου. Η αρχή που την διέπει είναι η βασική αρχή ολόκληρης της αστρολογίας: ό,τι γεννιέται σε μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο σύμπαν φέρει τα χαρακτηριστικά εκείνης της στιγμής. Αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε γεννιέται, είτε είναι άνθρωπος είτε γεγονός είτε σκέψη είτε ακόμα και μια ερώτηση, εμπεριέχει μέσα του τις δυνατότητες και την εξέλιξη που «καθρεφτίζει» η συγκεκριμένη στιγμή της γέννησής του.

Κι ενώ η βασική θεωρητική αρχή της αστρολογίας δεν έχει αλλάξει, ο τρόπος που ασκείται η αστρολογία σήμερα έχει αλλάξει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Κι αυτό γιατί άλλαξε ριζικά ο τρόπος που ο άνθρωπος βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο. Καινούριοι πλανήτες ανακαλύφθηκαν με αποτέλεσμα να υπερδιπλασιαστεί το ηλιακό μας σύστημα απ’ αυτό που μπορούσαν να δουν με γυμνό μάτι οι παλιότεροι αστρολόγοι. Καινούριες μέθοδοι και τεχνικές διερευνήθηκαν και εφαρμόστηκαν.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η αστρολογία είναι σήμερα πιο ακριβής απ’ ότι ήταν στα αρχαία χρόνια ή στον Μεσαίωνα. Σημαίνει απλώς ότι η αστρολογία σήμερα συμβαδίζει με τις νέες ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου και την νέα του κοσμοθεωρία. Η αστρολογία είναι πάντα άρρηκτα δεμένη με το πολιτιστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ασκείται.

Όλες αυτές οι αλλαγές, όπως είναι φυσικό, έχουν επηρεάσει και την ωριαία αστρολογία. Η παραδοσιακή ωριαία, που ασκείται ατόφια από αρκετούς αστρολόγους μέχρι σήμερα, είναι ένας συνδυασμός αρχαίας και μεσαιωνικής ωριαίας, όπως μελετήθηκε, εφαρμόστηκε και παραδόθηκε σε μας κυρίως από τον αστρολόγο Ουίλιαμ Λίλλυ τον 17ο αιώνα. Η σύγχρονη ωριαία έχει κρατήσει αρκετά στοιχεία από την παραδοσιακή αλλά έχει διαφοροποιηθεί και σε αρκετά σημεία, σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα και τεχνικές.

Σ’ αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τα σημεία στα οποία έχει διαφοροποιηθεί η σύγχρονη από την παραδοσιακή ωριαία αστρολογία και σε επόμενα άρθρα θα δούμε τον τρόπο που λειτουργεί η σύγχρονη ωριαία καθώς και παραδείγματα σύγχρονης ωριαίας ανάλυσης.

• Πλανήτες

Η παραδοσιακή ωριαία χρησιμοποιεί, φυσικά, τους πλανήτες μέχρι και τον Κρόνο, αφού δεν ήταν τότε γνωστοί άλλοι πλανήτες. Όμως οι εξωκρόνιοι πλανήτες, ο Ποσειδώνας, Ουρανός και Πλούτωνας, εμπλούτισαν και εμβάθυναν τόσο την σύγχρονη αστρολογία που οι αστρολόγοι της σύγχρονης ωριαίας δεν θεωρούν λογικό να μην χρησιμοποιούνται αφού προσφέρουν το ίδιο βάθος και στην ανάλυση τόσο των γεγονότων όσων και των ψυχολογικών παραμέτρων ενός ωριαίου χάρτη.

• Οικοθεσία

Η παραδοσιακή αστρολογία χρησιμοποιεί αυστηρά το σύστημα οικοθεσίας Regiomontanus. Το σύστημα αυτό ήταν πρωτοποριακό στην εποχή του (15ος αι.) και δίκαια προτιμήθηκε. Στην εξέλιξη όμως της αστρολογίας δημιουργήθηκαν νέα συστήματα οικοθεσίας βασισμένα σε μια πιο ολοκληρωμένη αστρονομική εικόνα του ηλιακού μας συστήματος, όπως είναι το σύστημα Placidus και Koch, με αποτέλεσμα το Regiomontanus να παραμεριστεί. Η σύγχρονη ωριαία πιστεύει ότι το σύμπαν μπορεί να μας δώσει μια εξίσου σωστή απάντηση και με τα σύγχρονα συστήματα οικοθεσίας. Έτσι, η τάση σήμερα είναι ο αστρολόγος να καταστρώνει ένα ωριαίο χάρτη με το σύστημα οικοθεσίας που συνήθως χρησιμοποιεί στην δουλειά του.

• Οι απαγορευτικοί κανόνες

Η παραδοσιακή ωριαία υποστηρίζει ότι υπάρχουν μερικοί κανόνες που αν συναντιούνται σ’ ένα ωριαίο χάρτη δεν πρέπει να προχωρούμε στην ερμηνεία του. Σήμερα, οι κανόνες αυτοί θεωρούνται περισσότερο ως προειδοποιητικοί παρά ως απαγορευτικοί, με την έννοια ότι ο αστρολόγος πρέπει να προχωρήσει στην ερμηνεία με μεγαλύτερη προσοχή. Ας δούμε μερικούς απ’ αυτούς τους κανόνες.

Η Σελήνη κενή πορείας. Η παραδοσιακή αστρολογία πιστεύει ότι όταν η Σελήνη είναι κενή πορείας τίποτε δεν λειτουργεί καλά, όλα βρίσκονται σ’ ένα κενό, οπότε δεν πρέπει να προχωρούμε σε ερμηνεία ενός ωριαίου χάρτη. Το ίδιο πιστεύει, σε γενικές γραμμές, και η σύγχρονη ωριαία. Στο θέμα αυτό όμως υπάρχει μια παρανόηση. Οι αστρολόγοι σήμερα που χρησιμοποιούν την παραδοσιακή ωριαία, οι περισσότεροι χωρίς να το γνωρίζουν καν, εφαρμόζουν τον σύγχρονο ορισμό της Σελήνης κενής πορείας και όχι τον παραδοσιακό.

Η αρχαία και μεσαιωνική αστρολογία, καθώς και ο Ουίλιαμ Λίλλυ, θεωρούν ότι η Σελήνη είναι κενή πορείας όταν έχει φύγει από τα όρια ανοχής της τελευταίας όψης της και δεν είναι ακόμα στα όρια ανοχής για να σχηματίσει την επόμενη όψη της, σ’ οποιοδήποτε σημείο ενός ζωδίου κι αν βρίσκεται. Με άλλα λόγια, η Σελήνη είναι κενή πορείας στο διάστημα που δεν κάνει καμιά όψη, όπου κι αν βρίσκεται στον ζωδιακό. Ο σύγχρονος ορισμός είναι ότι η Σελήνη είναι κενή πορείας όταν δεν σχηματίζει καμιά όψη στο διάστημα μέχρι να φύγει από ένα ζώδιο και να μπει στο επόμενο. Αν η Σελήνη είναι στη μέση ενός ζωδίου χωρίς όψη αλλά θα σχηματίσει αργότερα μια όψη πριν φύγει από ένα συγκεκριμένο ζώδιο δεν θεωρείται κενή πορείας.


Τόσο στην παραδοσιακή όσο και στην σύγχρονη ωριαία, η Σελήνη κενή πορείας δεν θεωρείται αρνητικός παράγοντας όταν βρίσκεται στο ζώδιο του Ταύρου, του Καρκίνου, του Τοξότη και των Ιχθύων. Επιπλέον, η σύγχρονη ωριαία υποστηρίζει ότι όταν οι δείκτες της ερώτησης προλάβουν να κάνουν όψη μεταξύ τους πριν η Σελήνη αλλάξει ζώδιο τότε το κενό πορείας δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

Οι αστρολόγοι της σύγχρονης ωριαίας πιστεύουν ότι η χρήση του σύγχρονου ορισμού της Σελήνης κενής πορείας από τους αστρολόγους της παραδοσιακής ωριαίας ενισχύει τις θέσεις της σύγχρονης ωριαίας.

Ο ωροσκόπος του ωριαίου στις πρώτες 3 ή στις τελευταίες 3 μοίρες ενός ζωδίου. Στην παραδοσιακή ωριαία θεωρείται ότι όταν ο ωροσκόπος του χάρτη βρίσκεται στις 3 πρώτες μοίρες ενός ζωδίου είναι παρακινδυνευμένο να γίνει ερμηνεία του γιατί το θέμα είναι στην αρχή του και είναι πολύ νωρίς για να απαντηθεί το ερώτημα αφού ίσως δημιουργηθούν νέα δεδομένα που μπορεί να ανατρέψουν το θέμα. Όταν ο ωροσκόπος βρίσκεται στις 3 τελευταίες μοίρες ενός ζωδίου θεωρείται ότι είναι παρακινδυνευμένο να γίνει ανάλυση του χάρτη γιατί είναι αργά για να απαντηθεί το ερώτημα. Το θέμα έχει ήδη κριθεί και τα γεγονότα δεν είναι πια στον έλεγχο αυτού που ρωτά. Θεωρείται μάλιστα ότι ο ωροσκόπος σ’ αυτή την θέση μπορεί να δείξει ότι ο ερωτών αποκρύβει στοιχεία από τον αστρολόγο ή προσπαθεί να τον εξαπατήσει.

Η σύγχρονη ωριαία υποστηρίζει πως ακόμα κι αν ένα θέμα είναι πρώιμο ή αν έχει ήδη κριθεί, η ερμηνεία του χάρτη έχει πάλι να προσφέρει κάτι αφού μπορεί να δώσει διευκρινήσεις γύρω από το θέμα της ερώτησης. Επίσης, ο ωροσκόπος στις πρώτες ή στις τελευταίες μοίρες ενός ζωδίου μπορεί να περιγράφει το ίδιο το άτομο που ρωτά ή να σχετίζεται με την ερώτηση οπότε και πάλι δεν υπάρχει λόγος να μην προχωρήσει ο αστρολόγος στην ερμηνεία του χάρτη. Π.χ. ο ωροσκόπος στις πρώτες μοίρες σε μια ερώτηση που αφορά το ξεκίνημα μιας σχέσης ή μιας επιχείρησης σχετίζεται με την φύση της ερώτησης.

Σελήνη ή ωροσκόπος του ωριαίου στην καμένη ζώνη. Το διάστημα από τις 15ο Ζυγού έως τις 15ο Σκορπιού ονομάζεται καμένη ζώνη (via combusta) και θεωρείται ότι έχει πολύ κακεργετική φύση. Για τον λόγο αυτό, όταν ο ωροσκόπος ή η Σελήνη βρεθεί στην ζώνη αυτή η παραδοσιακή ωριαία ακυρώνει τον χάρτη και δεν προχωρά σε ερμηνεία. Η σύγχρονη ωριαία προχωρά στην ερμηνεία με προσοχή θεωρώντας ότι οι θέσεις αυτές δείχνουν κάτι για την ψυχολογική ή σωματική κατάσταση αυτού που ρωτά ή ότι αυτός βρίσκεται σε κάποιου είδους κίνδυνο από ασθένεια, ζημιές, φωτιά κ.ά.

Η Σελήνη στις τελευταίες μοίρες ενός ζωδίου, ιδιαίτερα στους Διδύμους, Σκορπιό και Αιγόκερω, σύμφωνα με την παραδοσιακή ωριαία, μπορεί να δείξει ότι δεν είναι ασφαλές να απαντήσουμε στο ερώτημα. Η σύγχρονη ωριαία προχωρά σε ερμηνεία θεωρώντας ότι η θέση αυτή της Σελήνης δείχνει κάτι για την κατάσταση αυτού που ρωτά.

Ο Κρόνος στο 7ο σπίτι. Στην ωριαία το 7ο σπίτι θεωρείται το σπίτι του αστρολόγου. Η παραδοσιακή ωριαία, όταν προσβάλλεται το σπίτι του αστρολόγου από τον «μεγάλο κακεργέτη», δεν προχωρά σε ερμηνεία του χάρτη. Η σύγχρονη ωριαία θεωρεί ότι ισχύει το ίδιο κι όταν βρίσκεται ο Ποσειδώνας εκεί. Ο αστρολόγος μπορεί να δυσκολευτεί να απαντήσει, να καθυστερήσει να κατανοήσει την ερώτηση ή τον χάρτη, να παραπλανηθεί ή να κάνει λάθος με αποτέλεσμα να δώσει λάθος απάντηση. Κοιτάει όμως και τον κυβερνήτη του 7ου πριν αποφασίσει αν θα προχωρήσει σε ερμηνεία ή μπορεί να ζητήσει βοήθεια κι από άλλο αστρολόγο για επιβεβαίωση της απάντησής του.

Απλανείς και αστρολογικά σημεία. Στην παραδοσιακή αστρολογία, η χρήση των απλανών και των αστρολογικών σημείων όπως ο κλήρος της τύχης, οι αντισκιές κ.ά. κατέχουν κεντρική θέση. Στην σύγχρονη ωριαία, όλα αυτά αποτελούν δευτερεύοντα στοιχεία και χρησιμοποιούνται περισσότερο για επιβεβαίωση της απάντησης.

Όψεις. Στην παραδοσιακή ωριαία χρησιμοποιούνται αποκλειστικά οι κύριες όψεις (οι πτολεμαϊκές) ενώ στην σύγχρονη χρησιμοποιούνται και οι δευτερεύουσες, όχι όμως για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αλλά για να διευκρινιστούν τα συμβάντα και οι ψυχολογικές παράμετροι γύρω από την ερώτηση.

Η δύναμη των δεικτών. Στην σύγχρονη ωριαία εξετάζεται η δύναμη των πλανητών που αποτελούν τους δείκτες της ερώτησης όπως και στην παραδοσιακή, δεν δίνεται όμως η ίδια σημασία στις θέσεις cazimi, καμένος από τον Ήλιο και κάτω από τις ακτίνες του Ήλιου.

Πότε ξαναρωτάμε. Ένας συχνός προβληματισμός στην ωριαία είναι το πότε μπορεί κανείς να ξαναθέσει την ίδια ερώτηση. Η παραδοσιακή ωριαία αστρολογία επιτρέπει να ξανατεθεί η ίδια ερώτηση όταν ο πρώτος χάρτης δεν ήταν σαφής ως προς την έκβαση του ερωτήματος. Σε διαφορετική περίπτωση θεωρεί ότι πρέπει να περάσουν τουλάχιστο δυόμιση μήνες πριν ο ενδιαφερόμενος ξανακάνει την ίδια ερώτηση.

Οι περισσότεροι αστρολόγοι της σύγχρονης ωριαίας πιστεύουν ότι αν αλλάξουν κάποια δεδομένα το άτομο μπορεί να ξαναθέσει το ίδιο ερώτημα για να πάρει επιπλέον διευκρινήσεις, χωρίς να υπάρχει χρονικός περιορισμός.

Koραλλια Μοζορα.